Viyana Neden Hep Kızıl Belediye Başkanları Seçiyor?

Viyana Eyalet Seçimi öncesinde ORF’nin düzenlediği son televizyon tartışmasında, SPÖ’nün [Sosyal Demokrat Parti] baş adayı Michael Ludwig’e karşı yarışan dört rakibinden üçü ona karşı diş geçiremedi. Peki, diğer eyaletlerde yayımlanan gazeteler Viyana’daki durumu nasıl değerlendiriyor?

Onlarca yıldır Viyana’da yaşayan, kendisini hem sadık bir Viyanalı hem de değişime açık bir seçmen olarak tanımlayan biri için, bu Pazar günü de bir sır olarak kalacak: Stalinist uçlardan aşırı sağ köşelere uzanan geniş bir siyasi yelpaze içinde, rengârenk, siyah, kahverengi, gri kuşlar gibi adaylar, pembe liberaller, ılımlı ve yeşil solcular yerel iktidar için yarışıyor. Ama sonuç her seferinde aynı: Belediye Başkanlığı yine SPÖ’ye gidiyor. İkinci Cumhuriyet döneminde bu hep böyle oldu.

Peki, SPÖ bunu nasıl başarıyor? Her zaman en sevilen baş adayı [hiçbir zaman baş aday bir kadın olmadı!] nasıl çıkarılıyor?

Die Presse gazetesinden Norbert Mayer’in kaleme aldığı makaleye göre, Aklımıza bir şüphe düşüyor: Acaba bu şehri taşıyan parti gerçekten sosyal demokrat değil de gizli bir monarşist loca mı? Yerel düzeyde eski Avusturya-Macaristan İmparatorluğu’nu sürdürmeye çalışan sol şık bir aristokrasi mi?

Bu hafta televizyon kanallarındaki tartışma programlarında sergilenen törensel davranışlara bir bakalım: Seçimlerde yarışan parti liderleri, Viyana belediye yönetiminin başarıları ve başarısızlıklarıyla yüzleştirildi.

Ludwig’in Rakipleri Saygılı ve Hatta Saraya Yakışır Bir Tavır Sergiledi

Bu programlarda, Yeşiller ve NEOS’un temsilcileri ile Halk Partisi’nin adayı, şehri nasıl daha iyi hale getireceklerine dair vaatlerde bulundu, ancak aynı zamanda adeta birer saray mensubu gibi Ludwig’in gözdesi olabilmek için yarıştılar. Çünkü, başkent sarayının hükümdarı olan Ludwig, kimin “küçük ekmekler” pişirme şansı yakalayacağını belirliyor. Kim kendisine rızkı sağlayan ele saldırmak ister ki? Tek eksik olan diz çöküp biat etmeleriydi.

Tek istisna, FPÖ’nün adayıydı; kaba saba bir şekilde sahne aldı, saraya yakışır bir tavırdan uzaktı. Zaten, kısa süre önce bir FPÖ milletvekilinin parlamentoda “nüfus değiştirme” gibi sert ifadeler kullanması da bu tavrın sinyallerini vermişti.

Bu koşullar altında, seçim sonrası yine mevcut belediye başkanının koltukta kalacağını tahmin etmek riskli sayılmaz.
Ancak tam da bu yüzden, bazı seçmenler sandığa gitme konusunda isteksiz olabilir. [Bu satırlar, seçim günü şarap evine gitmeyi sandığa gitmeye tercih eden bir yerleşik göçmenin yakınması gibi gelebilir.]

Eyalet Gazetelerinin Yorumları

Salzburger Nachrichten:
Bu gazete, seçim kampanyasını “kısa, içerik fakiri ve heyecansız” olarak nitelendirdi. En önemli sorunun, seçim sonrası SPÖ’lü belediye başkanının kiminle koalisyon kuracağı olduğunu yazdı. SPÖ’nün en büyük kaygısı, seçmenlerinin beklenen zafer havası nedeniyle evde kalıp sandığa gitmemeleri. Rot-pembe koalisyonun devam edip etmeyeceği, SPÖ’nün yüzde 40’ın üzerinde oy alıp alamamasına bağlı. Alternatif ortaklar ise ÖVP ve Yeşiller. Ancak uyarıyorlar: “Viyana’da bütçe de kontrolden çıkıyor, bu nedenle yönetim kolay olmayacak.”

Kleine Zeitung (Graz):
Graz merkezli gazete, Cuma günü Viyana’yı “günün konusu” yaptı.

Başlık şöyleydi: “Beşikten Mezara Kadar: Her Şey Kızıl”. Haberde, SPÖ’nün artık mutlak çoğunluğa sahip olmadığı, ancak ekonomik yönetimi hâlâ sıkı bir şekilde elinde tuttuğu belirtildi. SPÖ’nün iktidarını sürdürmesi neredeyse kesin görülüyor.

Gazete, SPÖ’nün şehir halkını nasıl “kapsayıp desteklediğini” detaylı bir analizle açıklıyor. Ancak bir soruna dikkat çekiliyor: Parti ile kamu işleri arasındaki sınırlar silinmiş durumda ve bu fark kamuoyunda neredeyse görünmez hale gelmiş.
SPÖ ve Viyana adeta bir bütün haline gelmiş. Bu da demokratik standartlar açısından ciddi bir sorun.

Bugüne kadar bu değerlendirme tamamen geçerli görünüyor.
Ancak şehirdeki sosyal hizmetler bütçe kısıntıları nedeniyle aksarsa ne olacak?
Bunu muhtemelen 2030’da 2035’te ya da 2045’te göreceğiz.| ©DerVirgül