Türkiye’den gelen misafir işçilerin Viyana’yı ilk gördükleri yer!

| Adem Hüyük

Aralık 2009’daki yıkım çalışmalarından Ekim 2014’teki resmi açılışa kadar, eski Viyana Güney İstasyonu çevresindeki alanın görünümü önemli ölçüde değişti. Sadece beş yıllık inşaat süresinde eskimiş alan modern bir tren istasyonuna ve yeni bir bölgeye dönüştürüldü. 13 Aralık 2015 tarihi itibariyle son raylar döşendi – Viyana Merkez İstasyonu tam olarak çalışmaya başladı.

12 Aralık 2009’da trenler son kez Südbahnhof’tan kalktı. Südbahnhof kapatılıncaya kadar Avusturya’nın en büyük tren istasyonuydu.

Türkiye’den gelen misafir işçilerin Viyana’yı ilk gördükleri yer

1964’lerden itibaren Avusturya, Türkiye’den geçici olarak insanları işe almak için anlaşmalar imzaladığında, tren istasyonu bir ulaşım merkezinden daha fazla anlam taşımaya başladı.

Eski Südbahnhof’ta, çoğu Avusturya topraklarında ilk kez yürüdü.

İstanbul Sirkeci’den kalkan tren, o günkü deyimiyle ‘’Gurbetçileri’’ Avrupa’ya taşıdı.

Bu trenlerden bazıları, bu günkü Viyana Merkez Tren İstasyonu [Wien Hauptbahnhof] olan, Viyana Güney Tren İstasyonu’na yani Südbahnhof’a geldi.

Sirkeci teren istasyonundan yolcu edilen gurbetçilerin eşe dosta, ‘’üzülmeyin birkaç yıl çalışıp-para biriktirip döneceğim’’ demesinden bağımsız, büyük bir çoğunluk için geri dönülmeyen bir yoldu.

Südbahnhof’ta trenden inen işçiler, Avusturya ve Viyana ile hatta Avrupa ile ilk buluştukları alan olmuştur.

İkinci dünya savaşında, zaten az olan emek gücü nüfusunun büyük bir çoğunluğunu kaybeden ülkenin sanayi hamlelerine gerekli olan emek gücü bir trenle gelmiş ve ülkenin ekonomisine katkı sunmuştur.

Aradan gecen zamanla katkı sadece ekonomik değil, başta kültürel olmak üzere hayatın her alanında kendisini göstermiştir.

İlk gördükleri yer onlar için bir buluşma noktası oldu. Tren yolculuğunda başlayan dostlukların devam etmesi için, tanımadıkları bir kentte buluşulacak en mantıklı yerdi, “ilk gelinen alan…”

Hafta sonları ve tatil günlerinde hep buraya geldiler. Uzun süre tren yolcularının kavuşma ve ayrıklık sahnelerini seyredip, kendi durumlarına hüzünlendiler.

Onlar için Viyana’da hayat buradan başlamıştı.

Südbahnhof ilk gelen ve yaklaşık 20 yıl boyunca gelmeye devam edenler için bir tren istasyonundan daha fazla bir anlam taşıyordu.

Biraz ileride bir Türk bayrağı dalgalanıyordu…

Kendilerini güvende ve korunaklı hissediyor, manevi acıdan hasret duygularını bastırabiliyorlardı. Zira T.C. Büyükelçiliği ve Başkonsolosluğu [O dönem her ikisi aynı binadaydı] buluşma noktası olan Südbahnhof’a çok yakındı.

Bu sayede Viyana’da dışından gelenlerde Südbahnhof üzerinden konsolosluğa gidiyor ve dostluklar, tanışmalar yaşanıyordu.

Artık buluşma noktaları değişmiş olsa da belirli merkezlerde buluşma alışkanlığı değişmemiştir.

Bu gün Viyana’nın değişik merkezlerinde o gün gelenlerin torunları yine içgüdüsel bir şekilde, birbirlerine haber vermeden buluşmaya devam ediyor… |© DerVirgül