Ailede çocuk eğitimi üzerine

Aile kan bağıyla birbirine bağlı olan, anne baba çocuklardan oluşan küçük bir birlik.

Aile Türk toplumunun vazgeçilmez en küçük topluluğudur. Toplumun temelini aile oluşturur. Bizi diğer ülkelerden ayıran en büyük özellik aileye verilen önemdir.

Bizim için en küçük birim olan ailenin temeli ne kadar sağlam olursa o kadar sağlıklı çocuklar ve topluma faydalı bireyler yetişmiş olup, mutlu bir ailenin temeli atılmış olur.

Türk aile yapısına bakıldığı zaman geçmişten bugüne kadar incelersek aile ilişkileri ne kadar sağlam olursa en küçük birim olan aile toplumun geneline yayılarak sağlıklı bir nesil yetişmesine imkân sağlayacaktır.

Ailenin şekillenmesine teknoloji, Çevre, arkadaşlık ilişkileri ve anne babanın tutumları rol oynamaktadır. Teknolojinin bu kadar gelişmesinden önce Anne baba kabulleri ön plandaydı. Doğrusu ile yanlışıyla anne babanın sözünden çıkılmazdı.

Bu durum bazı zamanlar sosyolojik olarak rahatsızlıklara sebep olsa da sağlıklı anne babaların yetiştirdiği ve çocuklarını iyi bir şekillendiren anne babaların çocukları toplum için yararlı olmakta özgürce kendilerini ifade edebilmekteydi. Büyüklerine çocuklar her zaman saygılı davranır onları rol model alırlardı. Bu durumda olmayan sağlıksız ortamda yetişen anne babasının iyi yetiştiremediği çocuklar ileriki yaşantılarında sağlıksız bireyler olup toplum için zararlı hale gelmekteydiler. Böyle ailelerde şiddet, tehdit, yok sayma, değersiz hissettirme, erkeklere kız çocuklardan üstün görme ve benzeri durumlar çocukların ruhsal durumunu yaralamak taydı.

Saygı zannedilen durumlar aslında korkunun bir ürünüydü. Çocukların sözlerine değer verilmez sen çocuksun sus denirdi. Ailenin çoğu kesiminin cahil olması eğitim oranının düşük olması sağlıksız aile yapılarının oluşmasına zemin hazırlıyordu. Sıfır altı yaş çocuklarının gelişimine gerekli önemin verilmemesi çocuklarının ileriki yaşlardaki gelişimini olumsuz etkilemekteydi. Geçmişte sağlıklı ailelerde yetişen çocuğun gelişimine önem veren ayrıca çocuklarını bir birey olarak gelişimine katkıda bulunan ailelerin çocukları mutlu bir çocukluk dönemi geçiren çocuk olup sağlıklı bir birey olmanın ilk adım atmasına, çocuklarına saygı ve sevginin ne kadar önemli olduğunu hissettiren ailelerin topluma faydalı bireyler yetiştirme konusunda da önderlik etmiş, toplum nezdinde iyi bir aile olmanın ilk adımını atmış olmakta idiler.

Geçmişte ailenin kız ve erkek çocuklarına ayrı davranıp kız çocuklarını ikinci plana atmaları bazı ailelere kız çocuklarına okutmakta imtina göstermeleri ileriki yaşantılarında erkeğin anneden babadan gördüğü davranışları eşlerine, kız kardeşlerine davranışlarıyla kızların ve kadınların ezilmelerine neden olmuştur. Bu durum günümüzde eğitim düzeyinin artmasıyla birlikte kız ve erkek çocuklarını yetiştirmede eşit derecede önem vererek sağlıklı bireyler yetişmelerine aileler önem vermektedir.

Günümüzde en büyük hatalardan biri zamanında biz yaşayamadık şimdi çocuklarımız yaşasın ve her istediğini yapalım diyerek sağlıksız bireyler yetiştirmeye zemin hazırlamaktadırlar. Bu da çocuğun her istediğini yaparak özgür bir çocuk yetiştirdiğini zanneden aileler çocuğun sorumsuz ve kendi hakkını arayamayan, sorumluluk almayan ve bütün her şeyin kendi etrafında döndüğünü düşünen çocuk istediği şekilde yalan söyleyerek ailesi de o davranışı doğru mu yanlış mı söylediğini araştırmadan benim çocuğum yalan söylemez dediğinde çocuğa yalan tohumlarını atarak her istediğini yaptıran saygı, sevgi ve güvenin olmadığı bir aile yapısının temeli atılmış olur.

Çocuklarının sağlıklı bir şekilde yetiştirilmesi için; sınırlarını belirlemek, çocuklarını dinlemek, değerli olduğunu hissettirmek, güven duygusunu oluşturmak, saygı ve sevgi çerçevesinde gelişimini sağlamak, bir birey olduğunu hissettirmek, sosyal, kültürel ve sportif olarak gelişimine katkı sağlayıp, sorumluluk sahibi olmayı sağladığımız sürece sağlıklı bir nesil yetiştirmiş oluruz. Sağlıklı toplum sağlıklı aileler ile gerçekleşir.

Ne güzel mutlu ailelere….