Erdoğan ile Van der Bellen Kıyaslaması

Karşılaştırma yaparken iki ülke gerçeklerini doğru olarak algılamak gerekir. Rölatif karşılaştırmalardan çıkarımlar yaparak doğru bir mantaliteye sahip olmak olanaksızdır. Mutlak olmayan ve kesinlik taşımayan tespitler üzerinden kıyaslamalar yapmak ve yine ülkeler arasındaki sosyo-ekonomik farklılıkların gözetilmediği karşılaştırmalar soyut ve hatta düz mantık içereceği kaçınılmazdır. 

Daha anlaşılır kılarsak Avusturya Cumhurbaşkanı Alexander Van der Bellen’in, yaya ve korumasız makamına gitmesi, metroyu kullanması ile Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın üst düzey seviyede korunmasını kıyaslayamayız. Bunun her iki cumhurbaşkanı ile alakası da yok. Biri çok cesur, diğeri korkuyor diyemeyiz. Bu, o ülkenin şartlarıyla bağlantılı bir durum…

Türkiye’nin ekonomik ve siyasi yapısının, Avusturya veya Almanya ile kıyaslanması ve bunun üzerinden iktidar siyaseti veya muhalefet yapılması, her şeyden önce yapısal bir hata olur. 

Aynı kıyaslamayı ABD veya Rusya liderleri içinde yapamayız. Her iki lider de Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’dan daha sıkı korunuyor […]

Avusturya Cumhurbaşkanı Alexander Van der Bellen tarafından paylaşılan bir fotoğraf üzerine, Avusturya’daki Türkçe sosyal ağlarda bu tartışma başladı. Tartışmanın soyut veriler ve tespitler üzerine yapılması, beraberinde tarafların birbirine ağır hakaretler etmesine kadar gitti. Aslında yorumlara katılan taraflar, tartışmanın ve savunulan savların saçma olduğunun bilincinde. Ancak kutuplaşma ve fikir sahibi olamamanın verdiği refleksle yapılan savunma ve karalama, toplum olarak, kin ve nefretimize yenik düştüğümüzü ve mantığımızı kullanma yetimizin kaybolduğunu gösteriyor. 

Türkiye’nin içinde bulunduğu mevcut durumu Cumhurbaşkanı Erdoğan nezdinde bireyselleştirmek veya mensubu olduğu partiye bağlamak haksızlık olur. 

Osmanlı toplumsal yapıdan, vaat edilen çağdaş ve özgür bireylerle yurttaşlık bilincinin oluştuğu Türkiye Cumhuriyeti toplumsal yapısına geçiş sürecini darbelerle engelleyenler, ülkeyi darbe sürecine hazırlayan beceriksiz iktidarlar unutulmamalırdır.  

Türkiye binlerce sıradan vatandaşlarının yanı sıra, Uğur Mumcu, Muammer Aksöy, Bahriye Üçok, Çetin Emeç, A. Taner Kışlalı, Abdi İpekçi gibi, ülkenin aydınlık yüzlerini teröre kurban verdi. Hiçbir gerekçe doğanın en saygın varlığı olan insanın öldürülmesini haklı kılamaz. Ancak bizim ülkemizde bu mümkün. Bu nedenle Türkiye’yi tarihinden soyutlayarak değerlendiremezsiniz. Peki Avusturya’da hiç gazeteci öldürüldü mü?

“Avusturya’da Saldırıların Tarihi” araştırma yazımda, 1848 yılından 2 Kasım 2020 yılı Viyana saldırısına kadar yaşanan kayıpları ele almıştım. 172 yıl boyunca Avusturya’da yaşanan saldırılarda ölen insan sayısı, Türkiye’de bir ayda yaşandığı günler oldu. Kaldı ki Türkiye’de muhalefet parti liderlerine bile saldırı olabiliyor. Cumhurbaşkanına böyle bir girişim beklemek ve önlem almak, Türkiye’nin bir gerçeğidir. Avusturya tarihindeki birçok saldırı, direk Avusturya’yı da ilgilendirmeyen, başka ülkelerin iç hesaplaşmalarından kaynaklandığı, araştırma yazımda belirttim.  

Kıyaslanması ve düzeltilmesi gereken, gelir dağılımı, halkın refahı, dışa bağımlılık, üretim, eğitim gibi ana faktörlerdir. Bunlarda yapılacak gelişme, sizlerin bugün soyut olarak yaptığınız ve sadece kendinizi tatmin ettiğiniz yorumların da kendiliğinden daha mantıklı yorumlara dönüşmesini sağlayacaktır.  

Bu yazdıklarımdan AK Partiyi savunuyorum anlamı da çıkartılmamalıdır. Sadece bu, Türkiye ile Avusturya’nın kıyaslama yapılacağı en son konudur diyorum.