Virgül-ün birleştirici gücü

Beş yıl…iki kelimeden ibaret zaman kavramından bahsetsem de uzunca bir vakit olduğunu hissediyorum. 

“Vay be” diyerek iç dünyamın sesini buraya yazayım siz anlayın benim değerli okuyucularım. 

Başlarken virgül henüz doğmamışken, bizler, büyük heyecanlara gebe küçük adımlar attığımızın farkındaydık. 

Menemenin birleştirici gücüne inanan Adem editörümün, virgülün melemenden daha birleştirici gücünü bilemediği yıllardı tabi..

Hayal dünyam virgül le artarak büyüyecekti hissediyordum. 

Ben yıllardır yazılarımı yazarken yalnız olmayı tercih etmişimdir. 

İlk yazımı yazdığım gece karanlık bulutların tüm renkleriyle gülümsemesi dışında o gece de yalnızdım. 

Elerim lise yıllarımın heyecanını hissederken, bulutlar “yapabilirsin bu senin hayalindi” diyerek sırtımı sıvazlamışlardı. 

Yazabilirsin… 

Henüz 16 yaşlarında  genç bir kız hayaliydi yazar olmak, editör olmak.. 

Yazıp yazıp çiziyorum o dönemler ne yazdığımı bir ben bilerek – bir de gecenin karanlığındaki bulutlar. 

Benim için yazmak, Vivaldi’nin elleriyle sunduğu kahve kadar sımsıcak ve huzurlu. 

Yazmak seksen değil de bir günde devri alem gibi keyif verici. 

Adem editörümle başladığım bu beş yılda aralara virgüller girdi, hayata virgüller girdi ama ben, biz, o yılmadım yılmadık yılmadı. 

Yazdım, yazdık, yazdı…

Yazdıkça yazılarımın önce kendime iyi geldiğimi hissettim. 

Memleketimin değişik köşelerinden yazılarımı okuyanların bana verdiği enerjiyle daha bir istekle yazdım.

Hayal dünyamın büyüklüğü arttıkça yazdıklarımda yaşanmışlık hissi olmalı ki kimi zaman yazdıklarımı kendi hayatımdan kesitler sanan okuyucularım oldu. 

Aradılar, üzüldüler, kimi zaman iyi kurguluyorsun diyenler oldu tebessüm ettim. 

Evet virgül benim ikinci yuvam artık. 

İlk yılın acemi misafiri değilim.

Editörümle Menemenin birleştirici gücü diye başlamış olan arkadaşlığımız virgülün samimiyetiyle devam etti.

Virgülün aile sıcaklığı bizleri birleştirdi. 

Birleştirmeye de devam edecek.

Şimdi okuyucu, koca beş yıl “vay be” diye attığım çığlığın en detone notasından size, taaa Viyana’ya, yalnızlığımın değil, çokluğumun doğuma yakın anne sevinciyle selamlarımı sunuyorum.

Duyuyor musun Viyana sesimi 🙂 Kucak dolusu selamlarımı? 

Beni dinleyin şimdi oradakiler…Gönlümü açtıklarım dinleyin, duyumsayın.

Uygun adım yürüyüşü sıklaşmış bir yazar selamıyla siz okuyucularıma ıslık çala çala şarkı söylüyorum.. 

Si-zi çok se-vi-yo- rum tralala trala la la… Sesim geliyor mu? 

Duydunuz siz biliyorum:) Sizinle reel hayatta da tanışma ihtimalinin olması güzel ihtimaller grubunun liste basında ..

Sizleri seviyorum çok .. çok kelimesine çok çokları sığdırarak diyorum… Sizleri seviyorum.

Tamam anladılar Esra çok söyledin… 🙂

Bakmayın üçüne beşine yılın

Olanı, kalanı, gideni, geleni boş verin.

Göçmen kuşların bir kanadı Viyana’da sizin yanınızda olsun diğer kanadı Türkiye’de bizim yanımızda.

Sağlıcakla, huzurla, başarıyla nice yıllara efendim…