Herkes Bir Miras Bırakır | O Aydınlık Bıraktı Geride Kalanlara

‘’Önüne gelen, bu devlet senden ne istiyor? diye soruyor.

Onlara devlet benden bir şey istemiyor! 

Ben onlardan istiyorum Türkiye’de demokrasi olmasını istiyorum. 

Gelir dağılımın bu kadar berbat olmamasını istiyorum. 

Türkiye’nin doğusunda yaşanan savaş bitmesini istiyorum. 

Türkiye böyle bir savaşa layık değildir. 

Bu savaş yürütüldükçe halkımız çürütülür. 

Ben halkımın çürütülmesine razı değilim. 

Bu ülke bölünmemeli, bölünmek bu ülkeye hiçbir şey getirmez.’’ 

70 yaşından sonra mahkemelerde süründürdüler beni. 

Zor geldi. 

Ama en zoru da 12 yıl çalıştığım bir gazete vardı. 

Onlar, hakkımda ‘’vatan haini’’ diye yazmışlar. 

Bu beni çok üzdü…

Ben bir dilin edebiyatını yaratmaya çalıştım. 

Onların gazete köşeleri kaldırıldığında biterler. 

Ben bu halkla yaşıyorum. Benim dilim kimseye vatan haini demeye varmaz.

Kürdüm… ama bir kelime Kürtçe yazmadım. 

Türkçe yazdım. 

Dolayısıyla Türk edebiyatçısı oldum. 

Konuştuğum hiçbir şey için pişman değilim. Hatta az konuştum. 

Ben çok korkak birisiyim. Yurt dışında yaşamayı göze alabilseydim, daha sert konuşabilirdim. 

Ama ben yurt dışında yaşayıp, halkımın aşağılanmasını istemedim. 

Dünya’da işkenceci bir ülke olarak tanınmak istemiyorum. 

Bir ülkenin toprağından, o ülke insanlarının onuru daha kutsaldır – ben buna inanıyorum.

Her yerden beni çağırdılar – gitmedim… Yaşar Kemal…

Yaşar Kemal 

Gerçek adı Kemal Sadık Gökçeli olan usta yazar, Nigar Hanım ile çiftçi Sadık Efendi’nin oğlu olarak, Adana sınırları içerisindeki Osmaniye’de 6 Ekim 1923’te dünyaya geldi. Bazı kaynaklara göre 1926’da doğdu.

Yaşar Kalem’in kaleme aldığı ilk şiiri “Seyhan”, 1939’da Adana Halkevi Dergisi’nde yayımlandı.

Usta yazarın, 1940-1941 arasında Çukurova ile Toroslar’dan derlediği ağıtları içeren “Ağıtlar” adlı ilk kitabı, 1943’te Adana Halkevi tarafından yayımlandı.

Yaşar Kemal, 1946’da askerliğini yaptığı Kayseri’de ilk uzun hikaye kitabı “Pis Hikaye”yi kaleme aldı. 1950’de komünizm propagandası yaptığı iddiasıyla tutuklanan Kemal, bir süre Kozan cezaevinde yattı.

İstanbul’a 1951’de taşınan Kemal, kısa bir süre işsizlikten sonra “Yaşar Kemal” imzasıyla, 1963’e kadar Cumhuriyet gazetesinde, fıkra ve röportaj yazdı. Yazılarında Anadolu insanının iktisadi ve toplumsal sorunlarını anlatmaya çalışan Kemal’in yine bu dönemde yaptığı “Dünyanın En Büyük Çiftliğinde Yedi Gün” başlıklı röportajı, Gazeteciler Cemiyetince verilen “Özel Başarı Armağanı”na değer görüldü.

Yaşar Kemal, ilki 1973’te olmak üzere pek çok kez Nobel’e aday gösterilmesine rağmen bir türlü Nobel ödülünü alamadı. Nobel’e aday gösterilen ilk Türk olan Kemal, verdiği bir röportajda “Ölene kadar da aday olacağım.” şeklinde görüşlerini dile getirdi.

Yaşar Kemal’in roman ve eserleri 

“Demirciler Çarşısı Cinayeti (1974)”, “Yusufçuk Yusuf (1975)”, “Yılanı Öldürseler (1976)”, “Al Gözüm Seyreyle Salih (1976)”, “Kuşlar da Gitti (1978)”, “Deniz Küstü (1978)”, “Yağmurcuk Kuşu (1980)”, “Kale Kapısı (1985)”, “Kanın Sesi (1991)”, “Fırat Suyu Kan Akıyor Baksana (1997)”, “Karıncanın Su İçtiği (2002)”, “Tanyeri Horozları (2002)” “Çıplak Deniz Çıplak Ada / Bir Ada Hikayesi”, “Tek Kanatlı Bir Kuş, 2013”, çocuk romanı “Filler Sultanı ile Kırmızı Sakallı Topal Karınca (1977)” destansı roman “Üç Anadolu Efsanesi (1967)”, “Ağrıdağı Efsanesi (1970)”, “Binboğalar Efsanesi (1971)”, “Çakırcalı Efe (1912)”

Röportaj ve Denemeleri 

“Yanan Ormanlarda Elli Gün”, “Çukurova Yana Yana”, “Peri Bacaları”, “Bunların hepsini Bu Diyar Baştan Başa”, “Allah’ın Askerleri”, “Röportaj Yazarlığında”, “Çocuklar İnsandır”, “Ağıtlar”, “Taş Çatlasa”, “Baldaki Tuz”, “Gökyüzü Mavi Kaldı”, “Ağacın Çürüğü”, “Sarı Defterdekiler”, “Ustadır Arı”, “Zulmün Artsın” |virgül 

© Bild: virgül