Acı Ve Umutsuzluk Edebiyatından Beslenenler

Semra Üstündağ

Bu gün acı çekmek edebiyatından beslenen insanlara biraz bakalım mı?

Acılardan olumsuzluklardan umutsuzluktan beslenen insanlar.

Bu tarzda olan insanlar, acı çekerek yaşamayı bir yaşam biçimi haline getirmiş insanlardır. Nerde olumsuzluk varsa o olumsuzluğun üstüne, define bulmuş gibi atlarlar.

Olumsuzluklar onları rahatsız etmediği gibi hep aynı cümleleri sarf ederler.

Ne derler. ‘Ben demiştim.’ ‘Hah gördün mü?’ ‘Benim dediğim çıktı’ gibi hep kötümser konuşurlar.

Kötü ve negatif bir elektrik yayarlar. Kötü ve negatif elektiriği de üstlerine çekerler. ’ Her şeyi kendileri biliyordur.’

Başka düşünceye veya bakış açısına tahammülleri yoktur.

Felaket tellallığı yapmakta bir beis görmezler.

Nerde acıklı, nerde acı veren bir düşünce varsa, onlara hitap eden bir düşüncedir.

Acıdan beslenmeye o kadar alışmışlardır ki, hayatlarında olumlu bir olay olsa dahi, onu bile acıklı hale getirmeye çalışırlar.

Kurumuş bir yaprak gibi oradan oraya savrulup dururlar.

Acı onların en temel beslenme mekanizmalarıdır.

Psikolojileri sağlıklı değildir.

Bu sağlıksız yaşam biçimini öylesine kanıksamışlardır ki, onlara normalmiş gibi gelir.

Her an karamsar bir tablo çizerler.

Çözümde üretmezler.

Sadece ve sadece negatif bir elektrik yayarlar etraflarına.

Onlara göre dünya mahvolmuş, her şey kötüye gitmiş, bitmiş, tükenmiş, gidişat hiç iyi değildir.

Düşünüp düşünüp, ortaya kötü bir düşünce tarzı koyarlar.

Böylesi insanları ikna etmek zordur.

Hatta imkansızdır.

Çünkü inanılmaz şekilde inatçıdırlar.

Sabit fikirlidirler.

Güzel bir oluşuma veya düşünceye bile tahammülleri yoktur.

Duymaya, görmeye bile sinir olurlar.

Onlara göre dünya nasıl bitmiş tükenmişse, Türkiye’de öyle bitmiş tükenmiş, her şeyler kötüdür.

Bu ülkede hiç iyi şeyler olmuyordur.

Aslına bakarsanız görmek istediklerini bu şekilde yansıtıyorlardır.

Acıdan acı çekmekten beslenen acı edebiyatı yapan ve bunu yaşam biçimi haline getiren, psikolojik sorunları olan, böylesine umutsuz ve sağlıksız düşünen insanlardan uzak durmakta fayda var.

Çünkü bu tarzda olan insanlar bütün enerjinizi boşa tüketikleri gibi, bütün zamanınızı da boşa harcarlar ve karamsarlığa sürüklerler.

Kısacası böylesi insanlara toleranslı davranmak boş bir çaba olur.

Güçlü ve sağlam kişilikli karakter sahibi insanlar acının acı edebiyatının ardına saklanmazlar.

Acıdan beslenmezler.

Acıyı acıları hiçbir şeye konu ve bahane etmezler.

Umutsuzluk edebiyatı yapmazlar.

Sorunlarına çözüm bulur yola öyle devam ederler.